vrijstaande nieuwbouwwoning • Haasdonk

De woning bevindt zich in een rustige doodlopende straat en ontvouwt zich tegen de achtergrond van een prachtig agrarisch landschap: glooiende velden bezaaid met oude bomen en in de verte spaarzame bossen. Met wat verbeelding lijkt het zelfs alsof je in de Vlaamse Ardennen bent. Een context die het gebouw alle eer aandoet.

Deze BEN-woning is opgevat als een massief bakstenen volume, opgebouwd uit diverse blokken die regelmatig verspringen en lichtheid geven aan het geheel. Een dynamiek die versterkt wordt door strategisch gepositioneerde ramen en een streklaag die zorgt voor een speels lijnenspel. Er wordt een gevel gecreëerd die bestaat uit vlakken en volumes. De ramen en streklaag begeleiden mee de opdeling van het gebouw. We wilden niet zomaar een blokkendoos bouwen, maar een woning met een zekere levendigheid. De keuze van de gevelsteen helpt daar ook bij. Het is een erg genuanceerde baksteen die telkens andere schakeringen krijgt, afhankelijk van de lichtinval, stand van de zon of het moment van de dag.

Spelen met licht

Als je de villa betreedt, valt één ding meteen op: van alle kanten wordt er licht binnengetrokken. Je komt binnen in een open huis met een zee van licht. Vanaf de glazen inkomdeur kijk je langs een open trap met zwevende treden dwars door het huis heen tot in de tuin. Achter een kastvolume zit een polyvalente ruimte weg die momenteel ingericht is als thuiskantoor. Hier zorgt een kamerhoog raam voor connectie met de straat. De oriëntatie speelt een belangrijke rol in het ontwerp. Vooraan bevindt zich het zuiden. Het huis is daarom iets verder naar achteren gepositioneerd op het perceel. Er ontstaat zo een grotere voortuin die meer afstand creëert tot de straat, waardoor we in de voorgevel met grote raampartijen konden werken en de zuidenzon zoveel mogelijk betrekken. Door het open plan infiltreert dat warme licht diep in de woning. Dergelijke ingrepen zijn doorheen de hele woning terug te vinden. Aan het einde van de inkomhal bevindt zich bijvoorbeeld een grote vide. Boven aan die vide is een groot raam gepositioneerd. ‘s Avonds valt daar de westenzon binnen. Het licht wordt vervolgens via de wanden indirect tot in de leefruimte gefilterd, waardoor er leuke schakeringen van licht en schaduw ontstaan. De vide vormt het verbindingselement tussen beneden en boven. Het open plan beperkt zich immers niet enkel tot het gelijkvloers. De eerste en tweede verdieping lopen over in elkaar. Alles loopt door, van voor naar achter, van beneden tot boven, van binnen tot buiten. Achteraan bijvoorbeeld werken we met een volledig beglaasde gevel, zodat de tuin en achterliggende velden maximaal betrokken worden bij het huis. Zo wordt het ruimtelijk gevoel nog eens benadrukt.

Open plan, eigen identiteit

Ondanks het feit dat alle ruimtes organisch overvloeien in elkaar, heeft elke woonfunctie toch een eigen identiteit. Eetruimte, salon en keuken vormen één open geheel maar hebben elk hun eigen specifiek karakter. Subtiele ingrepen zoals strategisch geplaatste wanden of andere structurele elementen en zelfs zaagsnedes in de gepolierde betonvloer definiëren elke ruimte. Aan het einde van de inkomhal en de kantoorruimte bevinden zich grote schuifdeuren die wegvallen in een valse wand. Daarmee kunnen beide ruimtes afgesloten worden en krijg je toch de nodige privacy. Het contact met de straat is leuk, maar zeker ’s avonds is er weinig behoefte aan inkijk. Dankzij die schuifdeuren behouden de bewoners hun privacy, ondanks de transparante voorgevel. De structuur van het huis bepaalt mee de beleving binnen. Daarnaast is er gekozen voor een vrij neutraal materialenpalet: veel wit in combinatie met beton en hout, die voor een warme industriële look zorgen. In het salon is het plafond hoger opgetrokken, wat de ruimte een apart cachet geeft. Een houten kolomkast die overloopt in een donker grijs tablet zorgt voor een warme touch. Het bestaat uit vier kolomkasten waar een werkblad lijkt ingeschoven te zijn. Achter de kastdeuren zit de tv weg. Daarboven is er extra bergruimte gecreëerd, die je op haar beurt kunt afsluiten met deurtjes. Zo kan de tv-kast blijven openstaan, zonder dat er benodigdheden in het zicht zijn.

Greeploze keuken

Aan het eiland, dat extra karakter krijgt door het fijn geaderd werkblad in imitatiemarmer, is er plaats voor zes stoelen, zodat er kan gegeten worden met het hele gezin. Het is een echte leefkeuken. Alles is op maat uitgewerkt, volgens de wensen en behoeftes van de bewoners. Dat gaat van de positie van de ovens en hoogte van het werkblad tot de indeling van de kasten. De keuken is erg praktisch ingericht. Er is gekozen voor veel lades, omdat die zorgen voor handige opbergruimte. Alles is ook greeploos, zodat het geheel mooi aansluit bij de strakke, minimalistische stijl van de woning. Een ander opvallend element in de keuken is het raam aan het einde van het tafelelement, vormgegeven als een zitbank. De kinderen spelen er of maken er huiswerk, terwijl de ouders koken. Of de bewoners zitten er zelf, zoals ’s morgens om koffie te drinken of wat te lezen. De aluminium lamellen zorgen voor aangenaam gefilterd licht.

Boven

Zoals aangehaald lopen beneden en boven naadloos over in elkaar: dankzij de grote vide is er constant contact tussen beide niveaus. Op de eerste verdieping bevinden zich drie kinderkamers, een kinderbadkamertje en een suite met badkamer voor de ouders. Elke ruimte heeft daarbij een eigen karakter gekregen. Eén kinderkamer kijkt uit op een groendak. In een andere is het raam doorgetrokken tot kroonlijsthoogte, een ingreep die meerdere keren voortkomt. Op die manier wordt het zicht naar buiten vergroot en komt er extra daglicht naar binnen.

De masterbedroom heeft het gevoel van een hotelsuite met een klein terras. Centraal situeert zich het slaapgedeelte, met aanpalend een badkamer met douche en vrijstaand bad. Om de hoek is er een grote dressing uitgewerkt. Maar het opmerkelijkste is toch het uitzicht: je wordt hier wakker met een schitterend zicht op de velden. Dat panorama wilden zowel de bewoners als wij koste wat het kost betrekken bij de slaapkamer. Het maakt mee deel uit van de beleving, zoals overal in het huis trouwens. Van zo’n context mogen gebruikmaken, is heel dankbaar. Toch is het vooral een heel praktisch huis. Niets is zomaar voor de vorm uitgewerkt, alles is functioneel en wordt ook effectief gebruikt. Dit is een woning om in te leven, aangepast aan het dagelijkse behoeftes van het gezin.